Na zdjęciu Ruduś podopieczny OTOZ Animals Inspektorat Warszawa już nie cierpi....
Dla Nas to było jedne z najcięższych pożegnań
„SERCE WETA
Więc przyprowadzasz mi tego szczeniaka – daje mi całuski, zjada przysmaki, które mu oferuję i tak zaczyna się nasza przyjaźń. Kilka wizyt później widzę, że zaczyna się uczyć, gdzie są wszystkie słoiki z ciasteczkami w klinice, i że ta dama w białym fartuchu jest w sumie w porządku... Gdy myślę o wielu wizytach, który nastąpiły potem wiem, że jestem zakochana w Twoim psie i całej rodzinie, ponieważ jesteście naprawdę bardzo dobrymi ludźmi. Będąc małą częścią Twojej podróży przez życie widziałam nie tylko, jak szczeniak zmienia się w naprawdę słodkiego członka rodziny, ale jak z roku na rok dorastają Twoje dzieci. Pamiętasz, jak zjadła majtki twojej nastoletniej córki? Tak, wszyscy śmialiśmy się z tego, kiedy po operacji wyzdrowiała. Twoja córka prawdopodobnie jednak nigdy nie wybaczyła mi, że spakowałam to i pokazałem jej cały ten klops, kiedy przyszliście odebrać ją z kliniki.
Tyle przygód, tak mało czasu ...
I oto jesteście, jakieś piętnaście lat później, żegnając się. Ona ma chorobę serca i nie mogę już tego naprawić. Ma raka i nie ma lekarstwa. Ma zapalenie stawów i leki po prostu nie działają. Chciałabym, żeby Ona żyła wiecznie dla Ciebie. Chciałabym tego tak bardzo, że aż boli. Wydaje mi się, że zawiodłam Ją i Ciebie, ale zabrakło już możliwości zapewnienia jej dalszego, komfortowego życia.
A więc teraz czas na to, abym była profesjonalistką. Spokojnie. Jestem lekarzem. Pewna. Chłodna. Pozbierana. Zawsze pod kontrolą.
Chrzanić to.
Znałam Ciebie i ją przez jedną trzecią mojego życia i dłuższą część mojej kariery zawodowej. Ale trzymam się. Moi niesamowicie kompetentni asystenci założyli wenflon. Mój personel pomocniczy, od recepcji po asystentów, wykonał wszystkie formalności. Zaufaj mi, nie mogą tego pokazać, ale Twój ból łamie ich serca. Oni byli tu też przez cały ten czas. Oni wiedzą. I znają Cię, i też troszczą się o Ciebie.
Dziś mam dla Niej igłę w kieszeni mojego białego fartucha. To ta sama kieszeń, która zawsze była dla Niej pełna smakołyków. Biorę głęboki oddech i wchodzę do pokoju. Teraz muszę być silna ...
Ona wygląda tak słodko, jak zawsze, jak zawsze są pocałunki, i jak za szczenięcych lat rzut oka na słoik z ciasteczkami. Ale teraz jest za słaba. Ona jest gotowa. Ty nie jesteś. Ja też nie jestem. Ale to musi się zdarzyć, ponieważ zbyt mocno ją kochamy, aby pozwolić jej cierpieć.
Trzymała się dzielnie, gdy ją o to prosiliśmy. Ale nie możemy jej już o to prosić. To byłoby niesprawiedliwe wobec niej. Chciałabym, aby nasze ludzkie serca mogły wspierać ją cały czas. Chciałabym być osobą, o której mój pies tak myśli. Chciałabym znaleźć sposób na życie wieczne. Ale nie mam tych magicznych mocy. Jestem tylko weterynarzem.
Więc całuję Ją w odpowiedzi na Jej pocałunki. Widzę, jak niewiele pozostało w jej ciele z jej dawnej siły i mocy, tylko wciąż macha tym swoim starym ogonkiem… Czuję w środku kamień, ale staram się nie płakać. Muszę pozostać silna.
Jej ciało się rozluźnia, jest w Twoich ramionach, a Ty szlochasz. Znów rodzina straciła jednego z najbardziej kochanych członków. Przykładam stetoskop do Jej serca, aby się upewnić, że się zatrzymało, ale jest tak mocno przytulona do Ciebie, że może słyszę nie Jej ale Twoje serce. Krew szumi mi w uszach, gdy tak bardzo się staram się nie rozsypać.
Potwierdzam, Ona odeszła. Kładziesz Jej ciałko delikatnie na stole, a ja przytulam Cię mocno, kiedy idziesz do wyjścia.
Drzwi zamykają się za Tobą i nie wiem, czy to słyszysz, ale szlocham histerycznie do ucha Twojego zwierzęcia. Nie ma jej, a Ty będziesz tęsknić i musisz stawić czoła temu, o czym wiem, że będzie jednym z najtrudniejszych Twoich dni. Dni, których nie powitasz z radością.
Uwierz mi, że wiem jak się czujesz. Kiedy wychodzisz z kliniki, pragnę z całych sił, żebyś nigdy nie musiał się z tym mierzyć. Chciałabym, żeby One mogły żyć wiecznie. I wiedz, że jestem wdzięczna, że byłam małą częścią Twojej podróży.
Z miłością,
Twój weterynarz.
(autor: Brenda Gough)” ... See more
